Data wysłania:3, wrzesień, 2024

7. Wpływ czasu i szybkości mieszania

Czas mieszania ma stosunkowo bezpośredni wpływ na zawartość betonu i efekt dyspersji domieszek do betonu na betonie, a pośrednio wpływa na urabialność, właściwości mechaniczne i trwałość betonu. Jeśli mieszalnik pracuje zbyt szybko, łatwo jest uszkodzić strukturę koloidalną cementu i podwójną membranę elektryczną na powierzchni cząstek cementu, co ostatecznie w dużym stopniu wpłynie na czas wiązania i osiadanie betonu. Szybkość mieszania należy kontrolować w ciągu 1,5–3 minut. Jeśli stosowana jest metoda mieszania na sucho, beton można wymieszać równomiernie, stosując w rozsądny sposób rozcieńczalnik wody. Jeśli konieczne jest dodanie roztworu, należy odjąć wodę z mieszaniny podczas konfiguracji reduktora wody, aby zapewnić racjonalność projektowania proporcji wody do cementu. Aby zapewnić zagęszczenie betonu i w pełni wykorzystać rolę reduktora wody, można zastosować bezpośrednio metodę domieszki. W odróżnieniu od wysokowydajnej metody dodawania reduktora wody, łatwość mieszania betonu można zapewnić rozsądnie stosując metodę dodawania po wymieszaniu. Jeżeli do transportu betonu potrzebna jest betonomieszarka, można do niej dodać reduktor wody na 2 minuty przed rozładunkiem, aby w rozsądny sposób zwiększyć prędkość mieszania betonowozu i poprawić efekt rozładunku.

8. Wpływ temperatury i wilgotności otoczenia

Czas wiązania, szybkość utwardzania i wytrzymałość wczesna mieszanek betonowych są bezpośrednio powiązane z temperaturą utwardzania. Po dodaniu reduktora wody zjawisko to jest bardziej widoczne, a efekt będzie bardziej znaczący, gdy czas wiązania będzie niższy niż 20 stopni Celsjusza. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa temperatura, tym większa szybkość hydratacji cementu i tym większa będzie szybkość parowania powierzchni betonu. Wolna woda znajdująca się w betonie będzie w sposób ciągły dodawana do powierzchni betonu poprzez kapilarę, co dodatkowo przyspiesza efekt hydratacji cementu. Wolna woda zawarta w betonie zostaje odparowana i zredukowana, co dodatkowo powoduje utratę opadu betonu. Ponadto działanie opóźniające niektórych domieszek do betonu zostanie znacznie zmniejszone powyżej 30 stopni Celsjusza. Dlatego w przypadku konieczności pracy w środowisku o wysokiej temperaturze należy w rozsądny sposób zwiększyć ilość domieszek do betonu, aby skutecznie zapobiec wystąpieniu parowania wody. Wapń drzewny ma pewną właściwość powolnego wiązania. Pewną wytrzymałość strukturalną może uzyskać dopiero po długim wylewaniu. Podczas czynności konserwacyjnych konieczne jest wystarczające wydłużenie czasu zatrzymania statycznego i naukowe zaprojektowanie dozowania. W przeciwnym razie beton jest podatny na poważne pęknięcia, luzy powierzchniowe i wybrzuszenia podczas użytkowania. W procesie stosowania wysokowydajnego reduktora wody, ze względu na stosunkowo małe napowietrzenie, nie można zagwarantować powolnego efektu wiązania, a podczas utwardzania parą nie jest wymagany zbyt długi czas postoju statycznego. Dlatego w procesie dodawania domieszek należy wykonywać odpowiednie prace konserwacyjne, aby uniknąć znacznego odparowania wody podczas procesu konserwacji.

9. Czas przechowywania cementu

W normalnych warunkach im krótszy czas przechowywania cementu, tym będzie on świeższy i tym gorszy będzie efekt plastyfikujący cementu. Im świeższy cement, tym silniejszy ładunek dodatni i tym więcej jonowych środków powierzchniowo czynnych absorbuje. W przypadku cementu, który właśnie został przetworzony, stopień redukcji wody jest niski, a utrata opadu szybka. W przypadku cementu o długim czasie przechowywania można uniknąć tych problemów.

10. Zawartość alkaliów w cemencie

Zawartość alkaliów ma również bardzo bezpośredni wpływ na zdolność adaptacji cementu i reduktora wody. Wraz ze wzrostem zawartości alkaliów w cemencie działanie uplastyczniające cementu będzie się pogarszać. Gdy zawartość alkaliów przekroczy pewien zakres, będzie to miało również bardzo poważny wpływ na czas wiązania i osiadanie cementu. Ponadto forma alkaliów w cemencie ma również bardzo bezpośredni wpływ na działanie środka zmniejszającego wodę. W normalnych warunkach, jeśli zasada występuje w postaci siarczanu, jej wpływ na reduktor wody jest mniejszy niż w postaci wodorotlenku.

11. Gips w cemencie

Dodając gips cementowy do cementu, można znacznie opóźnić hydratację cementu i można uniknąć bezpośredniej adsorpcji cementu i wody, co skutecznie poprawia zdolność adaptacji cementu i wody. Jak wynika z wielu badań, po dodaniu odpowiedniej ilości gipsu do cementu, można skutecznie zmniejszyć adsorpcję reduktora wody na cemencie mineralnym C3A. Dzieje się tak głównie dlatego, że gips i C3A mogą reagować, tworząc sulfonian wapnia, który bezpośrednio pokryje powierzchnię C3A, unikając dalszej hydratacji C3A, co może znacznie osłabić adsorpcję cząstek C3A na reduktorze wody. Różne rodzaje gipsu mają różną szybkość rozpuszczania i rozpuszczalność. Rodzaj i zawartość gipsu cementowego mają bardzo bezpośredni wpływ na zdolność adaptacji cementu i reduktora wody. Siarczan w płynie porów w betonie cementowym pochodzi głównie z siarczanu utworzonego przez cement krzemianowy, co będzie miało bardzo bezpośredni wpływ na reakcję hydratacji cementu i urabialność betonu silikatowo-cementowego. Jony siarczanowe w gipsie często ulegają różnym zmianom podczas procesu mielenia. Jeśli temperatura procesu mielenia jest wysoka, gips dwuwodny ulegnie częściowemu odwodnieniu i utworzy gips półwodny. Jeżeli temperatura wewnątrz młyna będzie zbyt wysoka, w procesie tym wytworzy się duża ilość gipsu półwodnego, co ostatecznie doprowadzi do wystąpienia pseudowiązania cementu. W przypadku cementu zawierającego stosunkowo mniej alkalicznych składników siarczanowych, pod silną adsorpcją reduktorów wody na bazie kwasu sulfonowego, bezpośrednio spowoduje to bardzo szybki spadek opadu betonu. Gdy zawartość rozpuszczalnych siarczanów wzrasta, adsorpcja wysokowydajnych reduktorów wody będzie wykazywała quasi-liniową tendencję spadkową.

12. Dodatki do mielenia cementu

Efekt mielenia cementu można znacznie poprawić, stosując rozsądne środki wspomagające mielenie cementu. W procesie produkcji cementu w wielu zagranicznych przedsiębiorstwach cementowych często stosowane są w dużych ilościach środki wspomagające mielenie. W ostatnich latach, po wprowadzeniu w moim kraju nowych norm dotyczących cementu, poprawiono wymagania dotyczące wytrzymałości i rozdrobnienia cementu, co spowodowało zwiększenie wymagań w zakresie stosowania dodatków do mielenia. Obecnie istnieje wiele rodzajów środków pomocniczych do mielenia cementu, a liczba producentów środków pomocniczych do mielenia w moim kraju również wykazuje tendencję ciągłego wzrostu. Różni producenci środków do mielenia cementu stale inwestują w badania i rozwój ekonomicznych, wydajnych i łatwych w użyciu środków do mielenia cementu. Jednakże niektórzy producenci środka do rozdrabniania przywiązują zbyt dużą wagę do kosztów produkcji i stosunkowo mało inwestują w badania wydajności środka do rozdrabniania, co ma bardzo niekorzystny wpływ na efekt jego stosowania: ① Stosowanie substancji zawierających sole halogenowe może powodować korozję prętów stalowych wewnątrz betonu. ② Zastosowanie zbyt dużej ilości sulfonianu ligniny prowadzi do stosunkowo poważnego problemu niezgodności pomiędzy domieszkami cementu i betonu. ③ Aby skutecznie obniżyć koszty produkcji, często wykorzystuje się dużą ilość odpadów przemysłowych, co bardzo niekorzystnie wpływa na trwałość betonu. W obecnym procesie produkcji betonu zawartość jonów alkalicznych i chlorkowych, rodzaj gipsu i minerały klinkieru mają bardzo bezpośredni wpływ na rozmieszczenie cząstek cementu. Stosując środki wspomagające mielenie, nie można poświęcić trwałości cementu. Skład środków pomocniczych do mielenia jest stosunkowo złożony. Tylko rozsądnie stosując środki wspomagające szlifowanie można zagwarantować efekt betonu. Podczas procesu produkcyjnego producenci środków pomocniczych do mielenia powinni posiadać wszechstronną wiedzę na temat procesu mielenia stosowanego w firmie oraz opanować rodzaje środków pomocniczych do mielenia i klasyfikację cząstek cementu.

13. Proporcje mieszanki budowlanej

Proporcje mieszanki konstrukcyjnej należą do problemu projektowania inżynierskiego, ale mają bardzo bezpośredni wpływ na kompatybilność domieszek do betonu i cementu. Według odpowiednich danych, jeśli udział piasku jest zbyt wysoki, łatwo jest spowodować zmniejszenie płynności mieszanki betonowej, a ubytek opadu jest bardzo duży. Ponadto kształt, nasiąkliwość i uziarnienie kamieni w składzie mieszanki betonowej będą miały w pewnym stopniu wpływ na konstrukcję, zatrzymywanie wody, spójność, płynność i odkształcalność betonu. Odpowiednie eksperymenty pokazują, że zmniejszając stosunek wody do cementu, można w pewnym stopniu poprawić wytrzymałość betonu. Pod warunkiem optymalnego zużycia wody można w pełni wykorzystać różnorodne właściwości betonu cementowego, dzięki czemu można w pełni poprawić jego plastyczność, zapewnić stężenie domieszek i poprawić kompatybilność domieszek z cementem.