Data postu: 26 sierpnia 2024 r
1. Skład mineralny
Głównymi czynnikami są zawartość C3A i C4AF. Jeśli zawartość tych składników jest stosunkowo niska, kompatybilność cementu i rozcieńczalnika wodnego będzie stosunkowo dobra, wśród których C3A ma stosunkowo duży wpływ na zdolność adaptacji. Dzieje się tak głównie dlatego, że reduktor wody najpierw adsorbuje C3A i C4AF. Ponadto szybkość hydratacji C3A jest większa niż C4AF i wzrasta wraz ze wzrostem rozdrobnienia cementu. Jeśli w cemencie znajdzie się więcej składników C3A, będzie to bezpośrednio prowadzić do stosunkowo małej ilości wody rozpuszczonej w siarczanie, co spowoduje zmniejszenie ilości wytwarzanych jonów siarczanowych.
2. Finezja
Jeśli cement jest drobniejszy, jego powierzchnia właściwa będzie stosunkowo duża, a efekt flokulacji stanie się bardziej widoczny. Aby uniknąć tej struktury flokulacyjnej, należy do niej dodać pewną ilość reduktora wody. Aby uzyskać wystarczający efekt przepływu należy w pewnym stopniu zwiększyć użycie reduktora wody. W normalnych warunkach, jeśli cement jest drobniejszy, powierzchnia właściwa cementu jest stosunkowo duża, a wpływ środka zmniejszającego wodę na ilość nasyconego cementu będzie wzrastał, co utrudnia zapewnienie płynności zaczynu cementowego. Dlatego też w rzeczywistym procesie konfigurowania betonu o wysokim stosunku wody do cementu należy dokładnie kontrolować stosunek wody do powierzchni, aby zapewnić dobre zdolności adaptacyjne cementu i wody.
3. Klasyfikacja cząstek cementu
Wpływ uziarnienia cząstek cementu na adaptacyjność cementu odzwierciedla się głównie w różnicy w zawartości drobnego proszku w cząstkach cementu, zwłaszcza zawartości cząstek mniejszych niż 3 mikrony, co ma najbardziej bezpośredni wpływ na adsorpcję reduktorów wody. Zawartość cząstek mniejszych niż 3 mikrony w cemencie różni się znacznie w zależności od producenta cementu i zwykle waha się w granicach 8-18%. Po zastosowaniu systemu młyna o przepływie otwartym powierzchnia właściwa cementu została znacznie poprawiona, co ma najbardziej bezpośredni wpływ na zdolność adaptacji cementu i reduktorów wody.
4. Okrągłość cząstek cementu
Istnieje wiele sposobów poprawy okrągłości cementu. W przeszłości cząsteczki cementu były zwykle mielone, aby uniknąć szlifowania krawędzi i narożników. Jednak w rzeczywistym procesie eksploatacji może pojawić się duża liczba drobnych cząstek proszku, co ma bardzo bezpośredni wpływ na właściwości użytkowe cementu. Aby skutecznie rozwiązać ten problem, można bezpośrednio zastosować technologię mielenia okrągłych kul stalowych, co może znacznie poprawić sferoidyzację cząstek cementu, zmniejszyć straty operacyjne i skrócić czas mielenia cementu. Po poprawie okrągłości cząstek cementu, choć wpływ na nasycenie dawki rozcieńczalnika wody nie jest zbyt duży, może to w znacznym stopniu poprawić początkową płynność zaczynu cementowego. Zjawisko to będzie bardziej widoczne, gdy ilość użytego reduktora wody będzie niewielka. Ponadto po poprawie okrągłości cząstek cementu można w pewnym stopniu poprawić także płynność zaczynu cementowego.
5. Materiały mieszane
Przy obecnym zastosowaniu cementu w moim kraju często miesza się ze sobą inne materiały. Te mieszane materiały obejmują zwykle żużel wielkopiecowy, popiół lotny, skałę płonną, proszek zeolitowy, wapień itp. Po wielu praktykach potwierdzono, że jeśli jako materiały mieszane stosuje się reduktor wody i popiół lotny, można uzyskać stosunkowo dobrą zdolność adaptacji cementu. zostać uzyskane. Jeżeli jako materiały mieszane stosuje się popiół wulkaniczny i skałę płonną, trudno jest uzyskać dobrą zdolność do mieszania. Aby uzyskać lepszy efekt redukcji wody, potrzeba większej ilości reduktora. Jeżeli do zmieszanego materiału dodaje się popiół lotny lub zeolit, straty przy prażeniu są na ogół bezpośrednio związane z rozdrobnieniem popiołu wulkanicznego. Im mniejsza strata przy prażeniu, tym więcej wody potrzeba i tym wyższa jest właściwość popiołu wulkanicznego. Po wielu praktykach udowodniono, że zdolność mieszanych materiałów do cementu i środka redukującego wodę odzwierciedla się głównie w następujących aspektach: ① Jeśli zamiast zaczynu cementowego zostanie użyty żużel, płynność zaczynu będzie większa w miarę wzrasta stopa zastąpienia. ② Jeśli popiół lotny zostanie bezpośrednio użyty do zastąpienia zaczynu cementowego, jego początkowa płynność może zostać znacznie zmniejszona, gdy materiał zastępczy przekroczy 30%. ③ Jeżeli zeolit jest bezpośrednio stosowany jako zamiennik cementu, łatwo jest spowodować niewystarczającą początkową płynność pasty. W normalnych warunkach, wraz ze wzrostem szybkości zastępowania żużla, zwiększa się retencja przepływu zaczynu cementowego. Gdy ilość popiołu lotnego wzrasta, stopień utraty przepływu pasty wzrasta do pewnego stopnia. Gdy stopień wymiany zeolitu przekroczy 15%, utrata płynięcia pasty będzie bardzo wyraźna.
6. Wpływ rodzaju domieszki na płynność zaczynu cementowego
Dodając odpowiednią ilość domieszek do betonu, grupy hydrofobowe domieszek zostaną kierunkowo zaadsorbowane na powierzchni cząstek cementu, a grupy hydrofilowe wskażą roztwór, tworząc w ten sposób skutecznie film adsorpcyjny. Ze względu na kierunkowy efekt adsorpcji domieszki, powierzchnia cząstek cementu będzie miała ładunki o tym samym znaku. Pod wpływem jednakowych odpychających się ładunków cement już na początkowym etapie dodawania wody utworzy dyspersję kłaczkowatej struktury, dzięki czemu kłaczkowata struktura będzie mogła zostać uwolniona z wody, poprawiając w ten sposób płynność zbiornika wodnego do pewnego zakres. W porównaniu z innymi domieszkami, główną cechą domieszek polihydroksykwasów jest to, że mogą tworzyć grupy o różnym działaniu na łańcuch główny. Generalnie domieszki hydroksykwasów mają większy wpływ na płynność cementu. W procesie przygotowania betonu o wysokiej wytrzymałości dodanie określonej proporcji domieszek polihydroksykwasowych pozwala uzyskać lepsze efekty przygotowania. Jednak w procesie stosowania domieszek polihydroksykwasowych stawia stosunkowo wysokie wymagania w zakresie właściwości użytkowych surowców cementowych. W praktyce mieszanina ma skłonność do lepkości i przyklejania się do dna. W późniejszym użytkowaniu budynek jest również podatny na przesiąkanie i rozwarstwianie wody. Po wyjęciu z formy jest również podatny na nierówności, ślady piasku i dziury powietrzne. Ma to bezpośredni związek z niezgodnością domieszek polihydroksykwasów z domieszkami cementowymi i mineralnymi. Domieszki polihydroksykwasowe to domieszki o najgorszej zdolności adaptacji do cementu spośród wszystkich rodzajów domieszek.
Czas publikacji: 26 sierpnia 2024 r