Data wpisu: 1 kwietnia 2024 r
Powszechnie uważa się, że im wyższa temperatura, tym bardziej cząstki cementu będą adsorbować polikarboksylanowy środek redukujący wodę. Jednocześnie im wyższa temperatura, tym bardziej oczywiste jest, że produkty hydratacji cementu zużyją polikarboksylanowy środek redukujący wodę. Pod łącznym wpływem tych dwóch efektów, wraz ze wzrostem temperatury, płynność betonu pogarsza się. Wniosek ten może dobrze wyjaśniać zjawisko polegające na tym, że płynność betonu wzrasta, gdy temperatura nagle spada, a ubytek opadowy betonu wzrasta wraz ze wzrostem temperatury. Jednakże w trakcie budowy stwierdzono, że płynność betonu jest słaba w niskich temperaturach, a gdy wzrasta temperatura wody zarobowej, zwiększa się płynność betonu za maszyną. Nie da się tego wytłumaczyć powyższą konkluzją. W tym celu przeprowadza się eksperymenty mające na celu analizę, znalezienie przyczyn sprzeczności i zapewnienie odpowiedniego zakresu temperatur dla betonu.
W celu zbadania wpływu temperatury wody zarobowej na efekt dyspersji polikarboksylanowego środka redukującego wodę. Do testu kompatybilności cementu i superplastyfikatora przygotowano wodę odpowiednio o temperaturach 0°C, 10°C, 20°C, 30°C i 40°C.
Analiza pokazuje, że gdy czas poza maszyną jest krótki, rozszerzalność zaczynu cementowego najpierw wzrasta, a następnie maleje wraz ze wzrostem temperatury. Powodem tego zjawiska jest fakt, że temperatura wpływa zarówno na szybkość hydratacji cementu, jak i szybkość adsorpcji superplastyfikatora. Gdy temperatura wzrasta, im większa jest szybkość adsorpcji cząsteczek superplastyfikatora, tym lepszy będzie efekt wczesnej dyspersji. Jednocześnie zwiększa się szybkość hydratacji cementu i zwiększa się zużycie środka redukującego wodę przez produkty hydratacji, co powoduje zmniejszenie płynności. Na początkową ekspansję zaczynu cementowego wpływa łączny wpływ tych dwóch czynników.
Gdy temperatura wody zarobowej wynosi ≤10°C, zarówno szybkość adsorpcji superplastyfikatora, jak i szybkość hydratacji cementu są małe. Wśród nich czynnikiem kontrolującym jest adsorpcja środka redukującego wodę na cząstkach cementu. Ponieważ adsorpcja środka redukującego wodę na cząstkach cementu jest powolna w niskiej temperaturze, początkowa szybkość usuwania wody jest niska, co objawia się niską początkową płynnością zaczynu cementowego.
Gdy temperatura wody zarobowej wynosi od 20 do 30°C, szybkość adsorpcji środka zmniejszającego ilość wody i szybkość hydratacji cementu wzrasta w tym samym czasie, a szybkość adsorpcji cząsteczek środka zmniejszającego ilość wody wzrasta bardziej co oczywiście przekłada się na wzrost początkowej płynności zaczynu cementowego. Gdy temperatura wody zarobowej wynosi ≥40°C, szybkość hydratacji cementu znacznie wzrasta i stopniowo staje się czynnikiem kontrolującym. W rezultacie stopień adsorpcji netto cząsteczek środka redukującego wodę (stopień adsorpcji minus stopień zużycia) maleje, a zaczyn cementowy również wykazuje niewystarczającą redukcję wody. Dlatego uważa się, że początkowy efekt dyspersji środka redukującego wodę jest najlepszy, gdy temperatura wody zarobowej wynosi od 20 do 30°C, a temperatura zaczynu cementowego wynosi od 18 do 22°C.
Gdy czas postoju maszyny jest długi, ekspansja zaczynu cementowego jest zgodna z ogólnie przyjętym wnioskiem. Gdy czas jest wystarczający, polikarboksylanowy środek zmniejszający ilość wody można zaadsorbować na cząstkach cementu w każdej temperaturze, aż do jego nasycenia. Jednakże w niskich temperaturach do hydratacji cementu zużywa się mniej środka redukującego wodę. Dlatego w miarę upływu czasu rozszerzalność zaczynu cementowego będzie wzrastać wraz z temperaturą. Zwiększaj i zmniejszaj.
Test ten uwzględnia nie tylko wpływ temperatury, ale także zwraca uwagę na wpływ czasu na efekt dyspersji polikarboksylanowego środka redukującego wodę, dzięki czemu wnioski są bardziej szczegółowe i bliższe rzeczywistości inżynierskiej. Wyciągnięte wnioski są następujące:
(1) W niskich temperaturach efekt dyspersji polikarboksylanowego środka redukującego wodę jest oczywisty. Wraz ze wzrostem czasu mieszania wzrasta płynność zaczynu cementowego. Wraz ze wzrostem temperatury wody zarobowej rozszerzalność zaczynu cementowego najpierw wzrasta, a następnie maleje. Mogą występować znaczne różnice pomiędzy stanem betonu wychodzącego z maszyny a stanem betonu wylewanego na miejscu.
(2) Podczas budowy w niskich temperaturach podgrzewanie wody zarobowej może pomóc poprawić opóźnienie płynności betonu. Podczas budowy należy zwrócić uwagę na kontrolę temperatury wody. Temperatura zaczynu cementowego wynosi od 18 do 22°C, a jego płynność jest najlepsza po wyjściu z maszyny. Zapobiegają zjawisku zmniejszonej płynności betonu spowodowanej nadmierną temperaturą wody.
(3) Gdy czas poza maszyną jest długi, rozszerzanie się zaczynu cementowego zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury.
Czas publikacji: 01 kwietnia 2024 r
