Postdatum: 24 april 2023
Natriumlignosulfonaatis een natuurlijk polymeer. Het is een bijproduct van de pulpproductie, een polymeer van 4-hydroxy-3-methoxybenzeen. Het heeft een sterke verspreidbaarheid. Vanwege verschillende molecuulgewichten en functionele groepen heeft het een verschillende mate van dispergeerbaarheid. Het is een oppervlakteactieve stof die kan worden geadsorbeerd op het oppervlak van verschillende vaste deeltjes en die metaalionenuitwisseling kan uitvoeren. Het heeft ook verschillende actieve groepen in zijn structuur, zodat het condensatie of waterstofbinding met andere verbindingen kan veroorzaken.
Door zijn bijzondere structuur,natriumlignosulfonaatheeft oppervlaktefysisch-chemische eigenschappen zoals dispersie, emulgering, solubilisatie en adsorptie. De gemodificeerde producten worden gebruikt als oppervlakteactieve minerale voedingsstof en het productieproces is volwassen.

Toepassingsprincipe vannatriumlignosulfonaat:
Het aantal koolstofketens varieert sterk afhankelijk van de verschillende materialen die uit lignine worden gewonnen. Sommige zijn geschikt voor de productie van kunstmest, andere zijn geschikt voor pesticidenadditieven. Het bevat een verscheidenheid aan actieve functies, dispergeerbaarheid en chelatie, die gemakkelijk te combineren zijn met metaalelementen om een ​​chelaatstaat te vormen, de fysische en chemische eigenschappen van metalen voedingselementen te verbeteren, kosten te besparen en de efficiëntie te verbeteren. De adsorptie- en langzame afgifte-eigenschappen van lignine kunnen de effectiviteit van kunstmest beter behouden en ervoor zorgen dat deze langzaam vrijkomt. Het is een goed materiaal met langzame afgifte voor organische samengestelde meststoffen. Lignine is een soort polycyclische macromoleculaire organische verbinding die veel negatieve groepen bevat en een sterke affiniteit heeft voor hoogwaardige metaalionen in de bodem.
Natriumlignosulfonaatkan ook worden gebruikt voor de verwerking van pesticiden. Lignine heeft een groot specifiek oppervlak en bevat een verscheidenheid aan actieve groepen, die kunnen worden gebruikt als middel met langzame afgifte van pesticiden.
Er zijn verschillen in structuur tussen lignine in planten en lignine na scheiding. De nieuw gegenereerde celwand van de plantenceldeling is dun en rijk aan zure polysachariden zoals pectine, die geleidelijk cellulose en hemicellulose genereert. De cellen differentiëren tot verschillende unieke xyleemcellen (houtvezels, tracheïden en vaten, enz.). Wanneer de S1-laag van de secundaire wand wordt gevormd, begint zich lignine te vormen vanuit de hoeken van de primaire wand. Dit fenomeen wordt gewoonlijk verhouting genoemd. Met de volwassenheid van plantenweefsel ontwikkelt zich verhouting naar de intercellulaire laag, de primaire wand en de secundaire wand. Lignine wordt geleidelijk afgezet in en tussen de celwanden, waardoor cellen en cellen aan elkaar worden gebonden. Tijdens de verhouting van plantencelwanden dringt lignine de celwanden binnen, waardoor de hardheid van de celwanden toeneemt, de vorming van mechanische weefsels wordt bevorderd en de mechanische sterkte en het draagvermogen van plantencellen en weefsels worden vergroot; Lignine maakt de celwand hydrofoob en maakt de plantencellen ondoordringbaar, wat een betrouwbare garantie biedt voor het transport over lange afstanden van water, mineralen en organische stoffen in het plantenlichaam; De infiltratie van lignine in de celwand vormt ook objectief een fysieke barrière, waardoor de invasie van verschillende plantpathogenen effectief wordt voorkomen; Het voorkomt dat de geleidingsmoleculen in het xyleem water uitsijpelen en zorgt er tegelijkertijd voor dat de terrestrische planten kunnen overleven in een relatief droge omgeving, wat de ziekteresistentie van de plant vergroot. Lignine speelt een rol bij het binden van cellulose, hemicellulose en anorganische zouten (voornamelijk silicaat) in planten.
Factoren die de afbraak van lignine beïnvloeden zijn onder meer de pH van de bodem, vocht en klimatologische omstandigheden. Ook andere factoren, zoals de beschikbaarheid van stikstof en de mineralogie van de bodem, hebben invloed. De adsorptie van Fe- en Al-oxiden aan lignine kan de afbraak van lignine verminderen.