تأثیر محتوای گل ماسه برفوق روان کننده پلی کربوکسیلاتاغلب کشنده است، که واضح تر از سری نفتالین و فوق روان کننده های آلیفاتیک است. هنگامی که میزان گل افزایش می یابد، کارایی بتن با افزایش مقدار آن بهبود می یابدفوق روان کننده پلی کربوکسیلات، گاهی با نیمی از تلاش و گاهی خونریزی قبل از رسیدن به سیالیت شروع می شود. زمانی که میزان گل و لای سنگدانه های ریز از 5% بیشتر شود، میزان کاهش آب بتن مخلوط شده بافوق روان کننده پلی کربوکسیلاتکاهش خواهد یافت، و حتی
سیالیت به طور کامل از بین می رود و عملکرد حفظ رکود نیز ضعیف خواهد بود. برای محتوای پودر سنگ نیز لازم است چندین بار آزمایشات در محل انجام شود تا به طور منطقی محتوای پودر سنگ کنترل شود تا بتوان حساسیت را به طور موثر کنترل کرد، سیالیت بتن را تضمین کرد و عملکرد بتن را تضمین کرد. بتن را می توان بهینه کرد.
برای مشکل فعلی محتوای گل، چندین راه حل مرسوم وجود دارد:
(1) دوز را افزایش دهید یا نسبت عامل نگهدارنده اسلامپ آهسته رهش را افزایش دهید، اما مقدار آن را کنترل کنید تا از مشکلات زردی، خونریزی، جداسازی، گیرش کف و طولانی بودن زمان تاخیر بتن جلوگیری شود.
(2) میزان شن و ماسه را تنظیم کنید یا مقدار هواگیری را افزایش دهید. با فرض اطمینان از کارایی و استحکام خوب، میزان شن و ماسه را کاهش دهید یا مقدار هواگیری را افزایش دهید تا به هدف افزایش آب آزاد و مقدار دوغاب سیستم بتن برسید. برای تنظیم خواص بتن؛
(3) اجزاء را به طور مناسب اضافه یا تغییر دهید تا مشکل حل شود. آزمایش‌ها نشان داده‌اند که افزودن مقدار مناسب متابی سولفیت سدیم، تیوسولفات سدیم، هگزامتافسفات سدیم و سولفات سدیم به کاهنده آب می‌تواند تأثیر گل و لای روی بتن را تا حدی کاهش دهد.
البته روش های فوق نمی تواند تمام مشکلات محتوای گل را حل کند و تأثیر محتوای گل بر دوام بتن نیاز به تحقیقات بیشتری دارد، بنابراین راه حل اساسی کاهش محتوای گل در مواد اولیه است.
زمان ارسال: مه-18-2022
