(2) استفاده از عامل تقویت کننده اولیه

عامل قدرت اولیه عمدتاً برای پروژه های ساخت و ساز زمستانی یا تعمیرات اضطراری مناسب است. اگر دمای محیط ساخت و ساز بالا باشد یا دمای آن کمتر از -5 درجه سانتیگراد بوده باشد، نمی توان از این مخلوط استفاده کرد. برای مصالح بتن با حجم زیاد، مقدار زیادی گرمای هیدراتاسیون در حین استفاده آزاد می شود و عوامل مقاومت اولیه برای استفاده مناسب نیستند. در مرحله کنونی، پرکاربردترین عوامل استحکام اولیه عمدتاً عوامل استحکام اولیه سولفات و عوامل استحکام اولیه کلرید هستند. در میان آنها، بارزترین مزیت عامل استحکام اولیه نمک کلر است که حاوی کلرید سدیم، کلرید کلسیم و سایر مواد است. در طول استفاده از این عامل استحکام اولیه، کلرید کلسیم می‌تواند با اجزای مرتبط در سیمان واکنش شیمیایی داده و نسبت فاز جامد را در سنگ سیمانی افزایش دهد و در نتیجه تشکیل ساختار سنگ سیمانی را تقویت کند. پس از تکمیل محتوای کار فوق، همچنین می تواند مشکل آب آزاد بیش از حد در بتن را در کارهای سنتی کاهش دهد، تأثیر تخلخل را کاهش دهد و واقعاً به اهداف توسعه مقاومت بالا و چگالی بالا دست یابد. لازم به ذکر است که عامل استحکام اولیه نمک کلر احتمالاً اثر خورنده خاصی بر روی ساختار فولادی در طول استفاده دارد. با توجه به این مشکل، این نوع افزودنی برای عملیات ساختمانی بتن پیش تنیده مناسب نیست. در تحقیق بر روی عوامل استحکام اولیه سولفات، عامل استحکام اولیه سولفات سدیم یک عامل استحکام اولیه به طور گسترده استفاده می شود. با قضاوت از ویژگی های آن، مقاومت بالایی در برابر آب دارد. و هنگامی که با مواد بتن مخلوط می شود، همچنین می تواند یک سری واکنش های شیمیایی را با سایر اجزای سیمان انجام دهد و در نهایت کلسیم سولفوآلومینات هیدراته شده مورد نیاز را تولید کند. پس از تولید این ماده، می تواند سرعت سخت شدن سیمان را بیشتر کند. عوامل با قدرت اولیه نمک کلرید و عوامل با قدرت اولیه سولفات، مواد معدنی با مقاومت اولیه نمک هستند. اگر کار مربوطه باید در دماهای بالاتر انجام شود، نمی توان از این عامل با استحکام اولیه استفاده کرد. در فرآیند استفاده واقعی، کارکنان باید ویژگی های عوامل قدرت اولیه مختلف و وضعیت واقعی در محل را ترکیب کنند تا مناسب ترین عامل استحکام اولیه را انتخاب کنند.