۳. فعال کننده قلیایی: مواد سیمانی کامپوزیت گچی در شرایط قلیایی متوسط ​​به بالاترین مقاومت خشک مطلق خود دست می یابند. آهک زنده و سیمان ۳۲.۵ را می توان برای تنظیم pH جهت ایجاد محیط قلیایی برای هیدراتاسیون استفاده کرد.

۴. شتاب‌دهنده گیرش: زمان گیرش، شاخص کلیدی عملکرد مواد خودترازشونده است. زمان گیرش خیلی کوتاه یا خیلی طولانی برای ساخت و ساز مضر است. ماده منعقدکننده، فعالیت گچ را تحریک می‌کند، تبلور فوق اشباع گچ دی‌هیدرات را سرعت می‌بخشد، زمان گیرش را کوتاه می‌کند و زمان گیرش و سخت شدن مواد خودترازشونده را در محدوده معقولی نگه می‌دارد.

۵. کاهنده آب: برای بهبود چگالی و مقاومت مصالح خودترازشونده، نسبت آب به سیمان باید کاهش یابد. ضمن حفظ سیالیت مناسب، افزودن کاهنده آب ضروری است. مکانیسم کاهنده آب کاهنده آب بر پایه نفتالین به این صورت است که گروه‌های اسید سولفونیک موجود در مولکول‌های کاهنده آب بر پایه نفتالین با مولکول‌های آب پیوند هیدروژنی برقرار می‌کنند و یک لایه آب پایدار روی سطح مصالح سیمانی تشکیل می‌دهند. این امر لغزش ذرات مصالح را تسهیل می‌کند، مقدار آب مورد نیاز برای اختلاط را کاهش می‌دهد و ساختار مصالح سخت شده را بهبود می‌بخشد.

۶. عامل نگهدارنده آب: مواد خودترازشونده روی یک لایه پایه نسبتاً نازک اعمال می‌شوند و باعث می‌شوند که به راحتی توسط لایه پایه جذب شوند. این امر می‌تواند منجر به هیدراتاسیون ناکافی، ترک‌های سطحی و کاهش مقاومت شود. در این آزمایش، متیل سلولز (MC) به عنوان عامل نگهدارنده آب انتخاب شد. MC خاصیت رطوبت‌پذیری، نگهداری آب و تشکیل فیلم عالی را نشان می‌دهد و از تراوش آب جلوگیری کرده و هیدراتاسیون کامل ماده خودترازشونده را تضمین می‌کند.

۷. پودر پلیمری قابل پخش مجدد (از این پس پودر پلیمری): پودر پلیمری می‌تواند مدول الاستیک ماده خودترازشونده را افزایش داده و مقاومت در برابر ترک، استحکام پیوند و مقاومت در برابر آب آن را بهبود بخشد.

۸. عامل کف‌زدا: عوامل کف‌زدا می‌توانند خواص سطحی ماده خودترازشونده را بهبود بخشند، حباب‌ها را در حین قالب‌گیری کاهش دهند و به استحکام ماده کمک کنند.