تجزیه و تحلیل نشان می دهد که وقتی زمان خارج از ماشین کوتاه باشد ، ابتدا گسترش دوغاب سیمان افزایش می یابد و با افزایش دما کاهش می یابد. دلیل این پدیده این است که دما هم بر میزان هیدراتاسیون سیمان و هم میزان جذب ابررسانه ساز تأثیر می گذارد. با افزایش دما ، هرچه سرعت جذب مولکول های Superplasticizer سریعتر باشد ، اثر پراکندگی اولیه بهتر خواهد بود. در عین حال ، میزان هیدراتاسیون سیمان تسریع می شود و مصرف ماده کاهش دهنده آب توسط محصولات هیدراتاسیون افزایش می یابد که باعث کاهش سیالیت می شود. گسترش اولیه خمیر سیمان تحت تأثیر اثر ترکیبی این دو عامل قرار دارد.

هنگامی که دمای آب مخلوط کننده 10 درجه سانتیگراد است ، میزان جذب سوپر پلاستیک و میزان هیدراتاسیون سیمان هر دو کوچک هستند. در میان آنها ، جذب ماده کاهش دهنده آب بر روی ذرات سیمان عامل کنترل کننده است. از آنجا که جذب ماده کاهش دهنده آب بر روی ذرات سیمانی کم است که درجه حرارت کم باشد ، میزان اولیه کاهش آب کم است ، که در سیالیت اولیه پایین دوغاب سیمان آشکار می شود.

هنگامی که دمای آب اختلاط بین 20 تا 30 درجه سانتیگراد است ، میزان جذب ماده کاهش دهنده آب و میزان هیدراتاسیون سیمان در همان زمان افزایش می یابد و میزان جذب مولکولهای عامل کاهش دهنده آب بیشتر می شود بدیهی است ، که در افزایش سیالیت اولیه دوغاب سیمان منعکس شده است. هنگامی که دمای آب مخلوط کردن 40 درجه سانتیگراد است ، میزان هیدراتاسیون سیمان به طور قابل توجهی افزایش می یابد و به تدریج به یک عامل کنترل تبدیل می شود. در نتیجه ، میزان جذب خالص مولکولهای عامل کاهش دهنده آب (میزان جذب منهای مصرف) کاهش می یابد و دوغاب سیمان همچنین کاهش کافی آب را نشان نمی دهد. بنابراین ، اعتقاد بر این است که اثر پراکندگی اولیه ماده کاهش دهنده آب بهتر است وقتی آب مخلوط کردن بین 20 تا 30 درجه سانتیگراد و دمای دوغاب سیمان بین 18 تا 22 درجه سانتیگراد باشد.