تاریخ ارسال: 24 آوریل 2023
لیگنوسولفونات سدیمیک پلیمر طبیعی است. این محصول فرعی تولید خمیر کاغذ است که پلیمری از 4-هیدروکسی-3-متوکسی بنزن است. پراکندگی قوی دارد. به دلیل وزن های مولکولی و گروه های عملکردی متفاوت، دارای درجات پراکندگی متفاوتی است. این یک ماده فعال سطحی است که می تواند بر روی سطح ذرات جامد مختلف جذب شود و می تواند تبادل یون فلز را انجام دهد. همچنین دارای گروه های فعال مختلفی در ساختار خود است، بنابراین می تواند تراکم یا پیوند هیدروژنی با سایر ترکیبات ایجاد کند.
به دلیل ساختار خاص آن،لیگنوسولفونات سدیمدارای خواص فیزیکوشیمیایی سطحی مانند پراکندگی، امولسیون شدن، حل شدن و جذب است. محصولات اصلاح شده آن به عنوان سورفکتانت مواد مغذی معدنی استفاده می شود و فرآیند تولید بالغ شده است.

اصل کاربردلیگنوسولفونات سدیم:
تعداد زنجیره های کربنی با توجه به مواد مختلف استخراج شده از لیگنین بسیار متفاوت است. برخی برای تولید کود و برخی برای افزودنی های آفت کش مناسب هستند. این شامل انواع توابع فعال، پراکندگی و کیلاسیون است که به راحتی با عناصر فلزی ترکیب می شود تا حالت کلات ایجاد شود، خواص فیزیکی و شیمیایی عناصر مغذی فلزی را بهبود بخشد، هزینه ها را کاهش دهد و کارایی را بهبود بخشد. خواص جذب و آهسته رهش لیگنین می تواند اثربخشی کود شیمیایی را بهتر حفظ کرده و باعث کند آزاد شدن آن شود. این یک ماده آهسته رهش خوب برای کودهای ترکیبی آلی است. لیگنین نوعی ترکیب آلی درشت مولکولی چند حلقه ای حاوی گروه های منفی بسیاری است که میل ترکیبی قوی با یون های فلزی با ظرفیت بالا در خاک دارد.
لیگنوسولفونات سدیمهمچنین می تواند برای پردازش آفت کش ها استفاده شود. لیگنین دارای سطح ویژه بزرگی است و دارای گروه‌های فعال متنوعی است که می‌تواند به عنوان عامل آفت‌کش آهسته رهش استفاده شود.
تفاوت هایی در ساختار بین لیگنین در گیاهان و لیگنین پس از جداسازی وجود دارد. دیواره سلولی تازه تولید شده تقسیم سلولی گیاهی نازک و غنی از پلی ساکاریدهای اسیدی مانند پکتین است که به تدریج سلولز و همی سلولز تولید می کند. سلول ها به سلول های آوند چوبی مختلف (الیاف چوب، تراکئیدها و عروق و غیره) متمایز می شوند. هنگامی که لایه S1 دیوار ثانویه تشکیل می شود، لیگنین از گوشه های دیوار اولیه شروع به تشکیل می کند. این پدیده را عموما lignification می نامند. با بلوغ بافت گیاه، لیگنیکاسیون به سمت لایه بین سلولی، دیواره اولیه و دیواره ثانویه ایجاد می شود. لیگنین به تدریج در داخل و بین دیواره های سلولی رسوب می کند و سلول ها و سلول ها را به یکدیگر متصل می کند. در طول لیگنینگ دیواره های سلولی، لیگنین به دیواره سلولی نفوذ می کند، سختی دیواره سلولی را افزایش می دهد، تشکیل بافت های مکانیکی را تقویت می کند و استحکام مکانیکی و ظرفیت باربری سلول ها و بافت های گیاهی را افزایش می دهد. لیگنین دیواره سلولی را آبگریز می کند و سلول های گیاهی را غیرقابل نفوذ می کند و تضمین قابل اعتمادی برای حمل و نقل آب، مواد معدنی و مواد آلی از راه دور در بدن گیاه ارائه می دهد. نفوذ لیگنین به دیواره سلولی نیز به طور عینی یک مانع فیزیکی را تشکیل می دهد که به طور موثر از تهاجم پاتوژن های مختلف گیاهی جلوگیری می کند. از نفوذ مولکول های رسانا در آوند چوبی به بیرون جلوگیری می کند و در عین حال گیاهان زمینی را قادر می سازد در یک محیط نسبتاً خشک زنده بمانند که مقاومت گیاه در برابر بیماری را افزایش می دهد. لیگنین در اتصال سلولز، همی سلولز و نمک های معدنی (عمدتا سیلیکات) در گیاهان نقش دارد.
عوامل موثر بر تجزیه لیگنین عبارتند از pH خاک، رطوبت و شرایط آب و هوایی. عوامل دیگری مانند در دسترس بودن نیتروژن و کانی شناسی خاک نیز بر آن تأثیر دارند. جذب اکسیدهای آهن و آل در لیگنین می تواند تجزیه لیگنین را کاهش دهد.