تاریخ پست: 24 ، آوریل ، 2023
سدیم لیگنوسولفوناتیک پلیمر طبیعی است. این محصول جانبی تولید پالپ است که پلیمر 4-هیدروکسی-3-متیوکسی بنزن است. پراکندگی شدیدی دارد. با توجه به وزن مولکولی های مختلف و گروه های عملکردی ، درجات مختلفی از پراکندگی دارد. این یک ماده فعال سطحی است که می تواند روی سطح ذرات مختلف جامد جذب شود و می تواند تبادل یون فلزی را انجام دهد. همچنین در ساختار خود دارای گروههای فعال مختلفی است ، بنابراین می تواند با سایر ترکیبات تراکم یا پیوند هیدروژن ایجاد کند.
به دلیل ساختار خاص خود ،سدیم لیگنوسولفوناتدارای خواص فیزیکوشیمیایی سطحی مانند پراکندگی ، امولسیون ، حلالیت و جذب است. محصولات اصلاح شده آن به عنوان سورفاکتانت مواد مغذی معدنی استفاده می شود و روند تولید بالغ شده است.

اصل کاربردی اصل ازسدیم لیگنوسولفونات:
تعداد زنجیره های کربن با توجه به مواد مختلف استخراج شده از لیگنین بسیار متفاوت است. برخی برای تولید کود مناسب هستند و برخی برای مواد افزودنی سموم دفع آفات مناسب هستند. این شامل انواع مختلفی از کارکردهای فعال ، پراکندگی و چلسیون است که به راحتی با عناصر فلزی ترکیب می شوند تا حالت کلات را تشکیل دهند ، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی عناصر مغذی فلزی را بهبود بخشند ، صرفه جویی در هزینه ها و بهبود کارآیی. جذب و خواص آهسته آزادی لیگنین می تواند اثربخشی کود شیمیایی را بهتر حفظ کرده و باعث شود که به آرامی آزاد شود. این یک ماده با سرعت آهسته برای کود آلی است. لیگنین نوعی ترکیب آلی ماکرومولکولی چند حلقه ای است که حاوی بسیاری از گروه های منفی است ، که دارای میل شدید به یون های فلزی با ارزش بالا در خاک است.
سدیم لیگنوسولفوناتهمچنین می تواند برای پردازش سموم دفع آفات استفاده شود. لیگنین دارای یک سطح خاص خاص است و شامل گروه های مختلفی است که می تواند به عنوان عامل آهسته آهسته سموم دفع آفات مورد استفاده قرار گیرد.
تفاوت در ساختار بین لیگنین در گیاهان و لیگنین پس از جدایی وجود دارد. دیواره سلولی تازه تولید شده از تقسیم سلول های گیاهی نازک و سرشار از پلی ساکاریدهای اسیدی مانند پکتین است که به تدریج سلولز و همی سلولز تولید می کند. سلولها به سلولهای مختلف xylem منحصر به فرد (الیاف چوب ، تراشه و عروق و غیره) متمایز می شوند. هنگامی که لایه S1 دیوار ثانویه تشکیل می شود ، لیگنین از گوشه های دیواره اولیه شروع می شود. این پدیده به طور کلی به نام Lignification نامیده می شود. با بلوغ بافت گیاه ، لیگنالیف به سمت لایه بین سلولی ، دیواره اولیه و دیواره ثانویه ایجاد می شود. لیگنین به تدریج در داخل و بین دیواره های سلولی قرار می گیرد و سلول ها و سلول ها را به هم متصل می کند. در طول لیگنی شدن دیواره های سلول گیاهی ، لیگنین به دیواره های سلولی نفوذ می کند ، سختی دیواره های سلولی را افزایش می دهد ، ترویج تشکیل بافت های مکانیکی و تقویت استحکام مکانیکی و ظرفیت بارگذاری سلولهای گیاهی و بافت ها را افزایش می دهد. لیگنین باعث ایجاد آبگریز دیواره سلولی می شود و سلولهای گیاهی را غیرقابل نفوذ می کند و ضمانت قابل اعتماد برای حمل و نقل مسافت طولانی آب ، مواد معدنی و مواد آلی در بدن گیاه فراهم می کند. نفوذ لیگنین به دیواره سلولی نیز به طور عینی یک سد فیزیکی را تشکیل می دهد و به طور موثری از تهاجم پاتوژن های گیاهی مختلف جلوگیری می کند. این مانع از مولکول های هدایت در زایلم از آب شدن آب می شود و در عین حال گیاهان زمینی را قادر می سازد در یک محیط نسبتاً خشک زنده بمانند ، که باعث تقویت مقاومت به بیماری گیاه می شود. لیگنین در اتصال به سلولز ، همی سلولز و معدنی (عمدتا سیلیکات) در گیاهان نقش دارد.
عوامل مؤثر بر تجزیه لیگنین شامل pH خاک ، رطوبت و شرایط آب و هوایی است. عوامل دیگر ، مانند در دسترس بودن نیتروژن و کانی شناسی خاک نیز تأثیر دارد. جذب اکسیدهای آهن و آل بر روی لیگنین می تواند تجزیه لیگنین را کاهش دهد.