Ημερομηνία δημοσίευσης:14,Αφανίζω,2022

Μια πρόσμιξη ορίζεται ως υλικό διαφορετικό από το νερό, τα συσσωματώματα, το υδραυλικό τσιμεντοειδές υλικό ή την ενίσχυση των ινών που χρησιμοποιείται ως συστατικό ενός τσιμεντοειδούς μίγμα . Όπως σημειώνεται στο Μέρος 1, η χημική ανάμειξη συνήθως ορίζεται περαιτέρω ως μη-μηδολανική (δεν απαιτεί το υδροξείδιο του ασβεστίου για να αντιδράσει) με τη μορφή υγρού, εναιώρησης ή υδατοδιαλυτού στερεού.

Οι προσμίξεις μείωσης του νερού βελτιώνουν τις πλαστικές (υγρές) και σκληρυμένες ιδιότητες του σκυροδέματος, ενώ οι προσμίξεις ελέγχου που χρησιμοποιούνται σε σκυρόδεμα τοποθετούνται και τελειώνουν σε άλλες από τις βέλτιστες θερμοκρασίες. Και οι δύο, όταν χρησιμοποιούνται κατάλληλα, συμβάλλουν σε καλές πρακτικές σκυροδέματος. Επίσης, και οι δύο προσμίξεις πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις του ASTM C 494 (βλ. Πίνακα 1).

Προσωπικά μειωμένα νερά

Οι μειωτές νερού κάνουν ουσιαστικά ότι: μειώστε την ποσότητα ανάμειξης νερού που απαιτείται για να αποκτήσετε μια δεδομένη πτώση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αναλογίας νερού-τσιμεντοειδούς (αναλογία W/C), η οποία οδηγεί σε αυξημένες δυνάμεις και πιο ανθεκτικό σκυρόδεμα.

Η μείωση της αναλογίας W/C του σκυροδέματος έχει αναγνωριστεί ως ο σημαντικότερος παράγοντας για την παρασκευή ανθεκτικού σκυροδέματος υψηλής ποιότητας. Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές το περιεχόμενο τσιμέντου μπορεί να μειωθεί διατηρώντας παράλληλα τον αρχικό λόγο W/C για να μειωθεί το κόστος ή η θερμότητα ενυδάτωσης για μάζα σκυροδέματος.

Οι αναμειγνύονται μειώσεις του νερού μειώνουν επίσης τον διαχωρισμό και βελτιώνουν τη δυνατότητα ροής του σκυροδέματος. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούνται συνήθως και για εφαρμογές άντλησης σκυροδέματος.

Οι αναμειγνύσεις που μειώνουν το νερό συνήθως εμπίπτουν σε τρεις ομάδες: χαμηλής, μεσαίας και υψηλής εμβέλειας. Αυτές οι ομάδες βασίζονται στο φάσμα της μείωσης του νερού για τη πρόσμιξη. Το ποσοστό της μείωσης του νερού είναι σε σχέση με το αρχικό νερό μίγματος που απαιτείται για να ληφθεί μια δεδομένη πτώση (βλ. Πίνακα 2).

Ενώ όλοι οι μειωτές του νερού έχουν ομοιότητες, το καθένα έχει την κατάλληλη εφαρμογή για την οποία είναι καλύτερα κατάλληλη. Ο Πίνακας 3 παρουσιάζει μια σύνοψη των τριών τύπων προσμίξεων μείωσης του νερού, τις σειρές μείωσης του νερού και τις πρωταρχικές χρήσεις τους. Η επίδρασή τους στην παρακράτηση αέρα θα διαφέρει ανάλογα με τη χημεία.

Πώς λειτουργούν

Όταν το τσιμέντο έρχεται σε επαφή με το νερό, ανόμοιες ηλεκτρικές χρεώσεις στην επιφάνεια των σωματιδίων τσιμέντου προσελκύουν το ένα το άλλο, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την κροκίδωση ή την ομαδοποίηση των σωματιδίων. Ένα καλό τμήμα του νερού απορροφάται σε αυτή τη διαδικασία, οδηγώντας έτσι σε ένα συνεκτικό μίγμα και μειωμένη πτώση.

Οι αναμειγνύσεις που μειώνουν το νερό εξουδετερώνουν ουσιαστικά τις επιφανειακές χρεώσεις σε στερεά σωματίδια και προκαλούν όλες τις επιφάνειες να μεταφέρουν σαν φορτία. Δεδομένου ότι τα σωματίδια με παρόμοια φορτία απωθούν μεταξύ τους, μειώνουν την κροκίδωση των σωματιδίων τσιμέντου και επιτρέπουν καλύτερη διασπορά. Μειώνουν επίσης το ιξώδες της πάστα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη πτώση.

Ο Πίνακας 4 παρουσιάζει μερικά από τα πιο κοινά υλικά που χρησιμοποιούνται για κάθε εύρος μειωτήρα νερού. Άλλα στοιχεία προστίθενται επίσης ανάλογα με το προϊόν και τον κατασκευαστή. Ορισμένες προσμίξεις που μειώνουν το νερό έχουν δευτερεύοντα αποτελέσματα ή συνδυάζονται με επιβραδυντές ή επιταχυντές.