Ημερομηνία δημοσίευσης: 14, Οκτ.,2024

(1)Πολυκαρβοξυλικό Ο μειωτής νερού περιέχει μια μεγάλη ποσότητα θρεπτικών ουσιών για την επιβίωση των βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών. Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο πιο εύκολο είναι για τους μικροοργανισμούς να αναπαράγονται, και τόσο ταχύτερα τα αποτελεσματικά συστατικά στοπολυκαρβοξυλικό Ο μειωτής νερού καταναλώνεται. Ελλείψει συντηρητικών, όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι μεγαλύτερη από 25℃και αποθηκεύονται για 7 ημέρες και όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι περίπου 10℃Και αποθηκεύονται για 28 ημέρες, το βακτηριακό περιεχόμενο βρίσκεται στο επίπεδο των 10CFU/mL. Αυτή τη στιγμή, το σκυρόδεμα έχει μεγάλη απώλεια με την πάροδο του χρόνου και μια σύντομη ρύθμιση.

(2) Τα επαγγελματικά συντηρητικά ή ο μεταβολισμός νατρίου στην αγορά έχουν καλές βακτηριοκτόνες και αντισηπτικές επιδράσεις και 1‰προστίθεται. Το βακτηριακό περιεχόμενο του μειωτήρα νερού με συντηρητικά είναι <10cfu/ml μετά την αποθήκευση στις 9-15℃για 28 ημέρες και προστίθεται 5%. Η βακτηριακή περιεκτικότητα του μειωτήρα νερού με μεταβολικό νάτριο είναι 10-100CFU/ml μετά την αποθήκευση στις 9-15℃για 28 ημέρες. Το σκυρόδεμα έχει κανονική απώλεια με την πάροδο του χρόνου και τον χρόνο ρύθμισης. Επομένως, προκειμένου να αποφευχθεί τοπολυκαρβοξυλικό Ο μειωτής νερού από την καταστροφή κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης, η προσθήκη συντηρητικών είναι μια αποτελεσματική μέθοδος.

(3)Σύμφωνα με τη δοκιμή αντισηπτικής πρόκλησης τουπολυκαρβοξυλικό μειωτήρα νερού, όταν η ποσότητα προσθήκης των δύο συντηρητικών ήταν 2%, το βακτηριακό περιεχόμενο κατά τη διάρκεια ολόκληρης της δοκιμής αντισηπτικής πρόκλησης ήταν <10CFU/mL. Όταν το ποσό προσθήκης του συντηρητικού ήταν 1‰, ο βακτηριακός αριθμός τουπολυκαρβοξυλικό μειωτής νερού με την προσθήκη του συντηρητικού Ε16 άρχισε να αυξάνεται μετά από 21 ημέρες και ο αριθμός των βακτηριακών μέτρων τουπολυκαρβοξυλικό Ο μειωτής νερού με την προσθήκη του συντηρητικού 02F άρχισε να αυξάνεται μετά από 7 ημέρες, υποδεικνύοντας ότι οι βακτηριοκτόνες και οι αντισηπτικές ικανότητες διαφορετικών συντηρητικών είναι διαφορετικές. Επομένως, ο πραγματικός τύπος και η ποσότητα των προστιθέμενων συντηρητικών πρέπει να καθορίζονται μέσω πειραμάτων με βάση συγκεκριμένες συνθήκες αποθήκευσης και διάρκεια.