Όταν το τσιμέντο αναμιγνύεται με νερό, λόγω της αμοιβαίας έλξης μεταξύ των μορίων του τσιμέντου, της σύγκρουσης της θερμικής κίνησης των σωματιδίων τσιμέντου στο διάλυμα, των αντίθετων φορτίων των ορυκτών τσιμέντου κατά τη διαδικασία ενυδάτωσης και της ορισμένης συσχέτισης του επιδιαλυτωμένου νερού φιλμ μετά την ενυδάτωση των ορυκτών τσιμέντου. συνδυασμένα, έτσι ώστε ο πολτός τσιμέντου να σχηματίζει μια δομή κροκίδωσης. Μεγάλη ποσότητα αναδευόμενου νερού τυλίγεται στη δομή κροκίδωσης, έτσι ώστε η επιφάνεια των σωματιδίων τσιμέντου να μην μπορεί να έρθει σε πλήρη επαφή με το νερό, με αποτέλεσμα την αύξηση της κατανάλωσης νερού και την αποτυχία επίτευξης της απαιτούμενης κατασκευαστικής απόδοσης.

Μετά την προσθήκη του υπερρευστοποιητή, η υδρόφοβη ομάδα του φορτισμένου μορίου υπερρευστοποιητή απορροφάται κατευθυντικά στην επιφάνεια του σωματιδίου τσιμέντου και η υδρόφιλη ομάδα δείχνει προς το υδατικό διάλυμα, σχηματίζοντας ένα φιλμ προσρόφησης στην επιφάνεια του σωματιδίου τσιμέντου, έτσι ώστε η επιφάνεια του σωματιδίου του τσιμέντου έχει το ίδιο φορτίο. Κάτω από τη δράση ηλεκτρικής απώθησης, τα σωματίδια τσιμέντου διαχωρίζονται μεταξύ τους και η δομή κροκίδωσης του πολτού τσιμέντου αποσυντίθεται. Από τη μία πλευρά, το ελεύθερο νερό στη δομή κροκίδωσης του πολτού τσιμέντου απελευθερώνεται, γεγονός που αυξάνει την επιφάνεια επαφής μεταξύ των σωματιδίων τσιμέντου και του νερού, αυξάνοντας έτσι τη ρευστότητα του μείγματος. Επιπλέον, η ολίσθηση μεταξύ των σωματιδίων τσιμέντου αυξάνει επίσης λόγω της πάχυνσης της μεμβράνης διαλυτωμένου νερού που σχηματίζεται στην επιφάνεια των σωματιδίων τσιμέντου. Αυτή είναι η αρχή ότι οι παράγοντες μείωσης του νερού μειώνουν την κατανάλωση νερού λόγω προσρόφησης, διασποράς, διαβροχής και λίπανσης.

Αρχή: Εν ολίγοις, ένας παράγοντας μείωσης του νερού είναι συνήθως ένα επιφανειοδραστικό που προσροφάται στην επιφάνεια των σωματιδίων τσιμέντου, κάνοντας τα σωματίδια να παρουσιάζουν ηλεκτρικές ιδιότητες. Τα σωματίδια απωθούνται μεταξύ τους λόγω του ίδιου ηλεκτρικού φορτίου, έτσι ώστε τα σωματίδια τσιμέντου να διασπείρονται και η περίσσεια νερού μεταξύ των σωματιδίων απελευθερώνεται για να μειώσει το νερό. Από την άλλη πλευρά, μετά την προσθήκη του παράγοντα μείωσης του νερού, σχηματίζεται ένα φιλμ προσρόφησης στην επιφάνεια των σωματιδίων τσιμέντου, το οποίο επηρεάζει την ταχύτητα ενυδάτωσης του τσιμέντου, καθιστά την ανάπτυξη των κρυστάλλων του πολτού τσιμέντου πιο τέλεια, η δομή του δικτύου είναι πιο πυκνό, και βελτιώνει την αντοχή και τη δομική πυκνότητα του πολτού τσιμέντου.

Όταν η καθίζηση του σκυροδέματος είναι βασικά η ίδια, η πρόσμειξη που μπορεί να μειώσει την κατανάλωση νερού ονομάζεται μειωτήρας νερού σκυροδέματος. Ο παράγοντας μείωσης του νερού χωρίζεται σε συνηθισμένο παράγοντα μείωσης νερού και σε παράγοντα μείωσης νερού υψηλής απόδοσης. Αυτά με ποσοστό μείωσης νερού μικρότερο ή ίσο με 8% ονομάζονται συνηθισμένοι μειωτήρες νερού και εκείνοι με ποσοστό μείωσης νερού μεγαλύτερο από 8% ονομάζονται μειωτές νερού υψηλής απόδοσης. Σύμφωνα με τα διαφορετικά αποτελέσματα που μπορούν να επιφέρουν οι υπερρευστοποιητές στο σκυρόδεμα, χωρίζονται σε υπερρευστοποιητές πρώιμης αντοχής και υπερρευστοποιητές που συμπαρασύρουν τον αέρα.

Εισάγοντας τη λειτουργία της προσθήκης παράγοντα μείωσης νερού στον παράγοντα σκλήρυνσης σφραγίδων, έχουμε μια σαφή κατανόηση του προβλήματος της προσθήκης παράγοντα μείωσης νερού στην κατασκευή του παράγοντα σκλήρυνσης σφραγίδων. Με απλά λόγια, ο ρόλος του παράγοντα μείωσης του νερού είναι ένας επιφανειοδραστικός παράγοντας, ο οποίος μπορεί να κάνει τα σωματίδια τσιμέντου να παρουσιάζουν το ίδιο ηλεκτρόδιο και να απελευθερώσει το νερό μεταξύ των σωματιδίων μέσω των φυσικών ιδιοτήτων της ίδιας απώθησης φορτίου, μειώνοντας έτσι το νερό.